خیلی از قوانین زندگی انتخاب خودمان نبوده است اما آن قدر از جانب جامعه و محیط درست و بی‌نقص نشان داده شده‌اند که خودمان را

فرض کنیم یک نفر با شرایط مشابه ما پیشرفتی بسیار سریع‌تر و بهتر از ما داشته است. کسی که هم‌سن ما است یا در مرحله

همه ما می‌خواهیم موفق شویم. اما این که موفقیت چیست جای بحث دارد. از کودکی در جامعه و اطرافمان ملاک و معیارهایی از موفقیت به

وقتی به انجام کارهای بزرگ فکر می‌کنیم اغلب یک دوره فشرده کار کردن، شب نخوابیدن و فشار به ذهنمان می‌رسد. فکر می‌کنیم حتماً باید چنین

هر کاری زمان می‌برد تا به نتیجه برسد. اگر در روند انجام کار مدام دنبال نتیجه باشیم و بخواهیم تغییر را ببینیم ادامه دادن کار

فرض کنید من امروز می‌خواهم پنج شش تا کار مختلف انجام بدهم. همه را در ذهنم دارم. صبح می‌شود و می‌خواهم کارهایم را شروع کنم.

 ما خیلی به این توجه می‌کنیم که آیا در این کار قوی هستیم و استعداد داریم یا نه. مثلاً مدام دنبال این هستیم که ببینیم

هر مهارت، هنر، یا علمی قاعده و قوانینی دارد که اگر بخواهیم در آن زمینه کار کنیم ابتدا باید آن‌ها را بیاموزیم. این قواعد حاصل

یک نقاشی اگر دیده نشود و یک موسیقی اگر توسط هیچ کس شنیده نشود هنر نیست؟ اصل هنر به لحظه خلق آن و تأثیری است

“آبادسازي يک گوشه‌ي گُم جهان به دست ما، آبادسازي کل عالم است به دست همگان.” این جمله‌ای از کتاب مردی در تبعید ابدی از نادر