در چند روز گذشته به استفاده بهتر از روز توجه بیشتری کرده‌ام. راه‌هایی را امتحان کرده‌ام که هم بیشتر به کارهایم برسم و هم لذت

بازخورد گرفتن از دیگران و استفاده از علم و تجربه آن‌ها برای اصلاح کارمان عالی و اصلاً ضروری است. قرار نیست که خودمان از اول

امروز صبح بهتری داشتم. چون دیشب قبل از خواب نوشتم. برعکس پریشب که آشفته خوابیدم و نه فکرهای پراکنده‌ام را روی کاغذ آوردم و نه

روی گوشی‌ام یک برنامه دارم که میزان ساعت‌های درس خواندنم را در آن وارد می‌کنم. هر بار که شروع به خواندن درسی می‌کنم دکمه شروع

هر وقت جدی‌تر به کارهای روزانه‌ام فکر کرده‌ام تنظیم خواب و بیداری هم برایم مهم شده است. حدود دو ماه پیش قرار گذاشتم هر روز

نزدیکی‌های صبح بود که خوابیدم. ساعت گذاشتم. هزار بار زنگ زد و خاموشش کردم و باز خوابیدم. ساعت یک ظهر از خواب بیدار شدم. اول

دیشب بعد از این که کارهایم تمام شد می‌خواستم بخوابم، ولی مضطرب بودم. نمی‌دانستم دقیقاً نگرانی‌ام از چیست ولی فهمیدم که این طوری نمی‌توانم بخوابم.

گاهی وقتی مشکلی یا بحرانی پیش می‌آید نیاز به شناخت خودم و مسیرم را بیشتر احساس می‌کنم. زندگی روزمره می‌گذرد. اما وقتی بحرانی پیش می‌آید

اگر شروع به تمرینی کرده‌ای تا مدت‌ها ممکن است کار کنی و هیچ تغییری در خودت نبینی. اما به این معنی نیست که واقعاً تغییری

وقتی به طبیعت می‌روم یا منظره زیبایی می‌بینم خیلی دوست ندارم عکس بگیرم. هنر عکاسی را دوست دارم، عکس‌های خوب را می‌بینم و خودم هم