می‌خواهم نوشتن یاد بگیرم. برایم سخت است، تمرین می‌کنم و بد می‌نویسم. نوشته‌هایم را دوست ندارم. هر روز با هزار زحمت می‌نویسم و باز نوشته‌ام چنگی به دل نمی‌زند. می‌روم سراغ تمرین خوشنویسی‌ام. هر چه می‌نویسم خوب از آب درنمی‌آید و باز هم نیاز به تمرین دارم. می‌بینم یک هفته طول می‌کشد که فقط یاد بگیرم یک حرف را بنویسم و تازه باز هم خیلی جای کار دارد.

با خودم می‌گویم اگر یک هفته طول می‌کشد که بتوانم یک حرف را بنویسم پس طبیعی است که در نوشتن هم نتوانم بعد از چند هفته یا حتی چند ماه یادداشت‌های خوبی بنویسم. تمرین خوشنویسی به من یادآوری می‌کند که ببین چقدر باید تمرین کنی تا پیشرفت کنی، بدان که بقیه مهارت‌ها هم همین هستند.

در این مثال تمرین یک مهارت کمک می‌کند مسئله صبر و حوصله را بهتر و با وضوح بیشتری ببینم که در مهارت دیگری هم کمکم می‌کند. موضوعاتی مثل صبر، استمرار، تکرار و… در یادگیری هر مهارتی لازم‌اند و گاهی تمرین یک کار متفاوت مثل یادگیری یک هنر یا ورزش می‌تواند به بهتر شدن ما در کار اصلی‌مان هم کمک کند.

این موضوع می‌تواند حتی زمان‌هایی که نیاز به استراحت داریم یا ذهنمان از موضوعی خسته شده نیز مؤثر باشد. یعنی در زمان استراحت به‌جای این که هیچ کاری نکنیم یا مثلاً سراغ اینستاگرام برویم که باعث آشفته‌تر شدن و حواس‌پرتی ذهنی می‌شود می‌توانیم به تمرین موضوع یا مهارتی متفاوت بپردازیم که هم فضای ذهنی‌مان را تغییر می‌دهد و هم کمک می‌کند مسئله را از زاویه دیگری ببینیم.