این شعر را که شنیدم یاد روند تغییرکردن افتادم. حرکتی تدریجی از چیزی که هستیم به چیزی که می‌خواهیم بشویم.

اخیراً بیشتر به این موضوع فکر کرده‌ام و چقدر این موضوع برایم روشن‌تر شده که تغییر ناگهانی و لحظه‌ای نیست و خود الان من باید ذره به ذره جایش را به خود بهتری بدهد.  

انگار این شعر عصاره‌ای از همه افکارم را در یک جمله گفته است:

تو آمد خرده‌خرده رفت من آهسته‌آهسته

*شعر از فیض کاشانی