فعالیت‌هایی دارم و برای خودم مشخص کرده‌ام که هر روز آن‌ها را انجام دهم. اما گاهی برای انجامشان استرس می‌گیرم. تا آن‌ها را انجام ندهم ذهنم را درگیر می‌کنند و اذیت می‌شوم. موقع انجام دادنشان هم بیشتر به فکر تمام کردن و کنار گذاشتن آن‌ها و آزاد کردن ذهنم هستم.
اول از همه نباید انتظار آسان بودن از کار داشت. هر کاری سختی دارد. باید قبول کنیم که اگر می‌خواهیم در کاری به مهارت برسیم باید این سختی را بکشیم.
مشخص کردن یک روتین روزانه یا ساعت معین می‌تواند به نظم دادن به کار کمک کند. اگر هر روز یک زمان مشخص برای کار در نظر بگیریم و آن زمان را مخصوص آن کار بگذاریم انجامش راحت‌تر می‌شود و از دغدغه‌های ذهنی‌مان کم می‌شود.
باید این را در نظر بگیریم که ما به این کارها علاقه داریم و از روی اجبار و تکلیف به سراغ آن‌ها نرفته‌ایم. خودمان انتخاب کرده‌ایم و خودمان را ملزم به انجامشان کرده‌ایم. پس بهتر است با تغییر دیدگاه به این فعالیت‌ها از آن‌ها لذت ببریم نه این که آن‌ها را مایه عذاب و استرس کنیم.
این طور فکر کنم که ما توانایی انجام کار را داریم. بارها شده که کارهای زیادی را در مدت زمان کمی انجام داده‌ایم یا خیلی مواقع نگران تمام کردن کارهایمان بوده‌ایم و در نهایت توانسته‌ایم در زمان مشخص تمامشان کنیم. پس چرا خودمان را نگران کنیم؟
می‌توانیم یک تمرین انجام دهیم. از این به بعد هر وقت نگران می‌شویم سعی کنیم دلایل نگرانی خود را بنویسیم. همچنین برای خودمان توضیح دهیم که ما قادر به انجام فعالیت‌هایمان هستیم، می‌توانیم روی کارها وقت بگذاریم و آن‌ها را انجام دهیم. پس جای نگرانی نیست. دلیلی منطقی پشت این نگرانی‌ها وجود ندارد به همین علت با انجام این تمرین هر بار از اهمیت این نگرانی‌ها در ذهنمان کمتر می‌شود و به مرور استرسمان کاهش می‌یابد.
آخرین نظرات: