وقتی مشکلی یا سؤالی در ذهنمان داریم یا باید تصمیمی مهم بگیریم دوست داریم هر چه زودتر آن را حل کرده و ذهنمان را از درگیری راحت کنیم. اگر می‌توانیم برای آن موضوع کاری کنیم چه بهتر که هرچه سریع‌تر آن را انجام دهیم تا تمام شود. ولی گاهی اوقات بعضی موضوعات هستند که باید مدتی در ذهن بمانند و تصمیم‌گیری فوری و سریع حل کردنشان باعث می‌شود خوب به آن‌ها فکر نکنیم و تصمیمی عجولانه بگیریم.

باز گذاشتن موضوع این فرصت را می‌دهد که به آن بیشتر فکر کنیم، در زمان‌های مختلفی فکر کنیم، از زاویه‌های متفاوتی آن را ببینیم و جنبه‌هایی را ببینیم که بار اول ندیده بودیم. به ما فرصت مشورت کردن با دیگران می‌دهد و به تدریج موضوع در ذهن پخته می‌شود.

پس باید قبول کنیم که گاهی نمی‌توانیم به سرعت به قطعیت برسیم و این اشکالی ندارد. پرونده موضوع را در ذهنمان باز بگذاریم و به آن زمان دهیم. باز بودن پرونده را بپذیریم و اذیت نشویم.