امروز صبح بهتری داشتم. چون دیشب قبل از خواب نوشتم. برعکس پریشب که آشفته خوابیدم و نه فکرهای پراکنده‌ام را روی کاغذ آوردم و نه کارهای روز بعدم را در دفترچه نوشتم. فقط خوابیدم و به خودم گفتم که فردا خیلی کار داری و باید زود بیدار شوی. اما این جمله‌ها انگیزه‌ای برای بیدار شدن از خواب شیرین دم صبح نیستند. اگر از قبل خودت را آماده نکرده باشی صبح فقط می‌خواهی بخوابی.

روز خوب را باید از شب قبل پرورش دهی. 

چطور می‌خواهی به فردا برسی؟ فردا صبح که شد چگونه‌ای؟ جنازه‌ای باقیمانده از روز قبل؟ خسته و آشفته؟