از ماه گذشته تصمیم گرفتم کمتر بروم اینستاگرام. کمتر و کمتر رفتم تا این که الان دیگر احساس نیاز نمی‌کنم به آن. شاید هفته‌ای کمتر از ده دقیقه.

اگر هم کاری داشته باشم یا بخواهم چیزی را چک کنم قبلش با خودم می‌گویم برو این کار را انجام بده و بیا بیرون. وگرنه اگر بی‌هدف وارد شوم گیر می‌کنم و شکار می‌شوم.

الان که فاصله گرفته‌ام می‌بینم چقدر گشت زدن در اینستاگرام عجیب است. فرض کن کارهایت مانده، خسته‌ای، ذهنت آشفته است، بعد در این شرایط می‌روی هزار تا موضوع بی‌ربط و بیهوده و چرت و پرت می‌ریزی در مغزت. وقتی عادت می‌کنی متوجه نمی‌شوی اما وقتی فاصله می‌گیری این عجیب بودن خودش را نشان می‌دهد.

اینستاگرام مثل باتلاق است. طوری طراحی‌اش کرده‌اند که بروی داخلش گیر می‌کنی و بیشتر و بیشتر فرو می‌روی در آن. بهترین راه‌حل این است که اصلاً وارد باتلاق نشوی.