همیشه به انجام مؤثرتر کارهایم فکر کرده‌ام و روش‌های مختلف برنامه‌ریزی را امتحان کرده‌ام. اما چند ماه اخیر نتایج بهتری گرفته‌ام.
چه کردم؟ استمرار.

از انجام روزانه‌ی چند تا کار ساده شروع شد. تجربه کردم که اگر می‌خواهم کاری کنم باید از مقدار کم شروع کنم. باور کردم که آهسته و پیوسته رفتن واقعاً تأثیر بزرگی دارد. این شد که آرام آرام عادت‌هایی شکل گرفت و الان چند تا کار را دارم هر روز انجام می‌دهم و این اتفاق برایم بی‌سابقه بوده که کاری را بدون هیچ فشار بیرونی چند ماه پشت سر هم انجام دهم. حالا شروع کرده‌ام همه‌ی کارهایم را با همین فرمول پیش بردن و می‌دانم که این بهتر از هر برنامه‌ای کار می‌کند. باز هم گاهی وسوسه می‌شوم که کارهای بزرگ کنم و زودتر به نتیجه برسم، ولی بارها دیده‌ام که نمی‌شود و سرم به سنگ خورده است. می‌دانم که اگر عاقل باشم و طمع نکنم این روش اجرا می‌شود و از همه‌ی برنامه‌های قبلی‌ام بهتر جواب می‌دهد.

الان باید به چه چیزهایی دقت کنم؟

تعهدات روزانه‌ام را ادامه دهم.

عقب‌گرد نکنم. حواسم باشد اگر یک قدم خیلی خیلی کوچک هم آمدم جلو حفظش کنم.  

قدم‌های کوچک را دست کم نگیرم. این‌ها خیلی سریع‌تر از چیزی که فکر می‌کنم جواب می‌دهند.  

صبر داشته باشم. مثل یک نوزاد باید از کارهایم مراقبت کنم.