وقتی اتفاقی را می‌نویسی مثل این است که داری دوباره تجربه‌اش می‌کنی، با این تفاوت که این بار فکر و نظراتت را در این اتفاق می‌گنجانی و خودت را از بیرون می‌بینی و عاقلانه‌تر فکر می‌کنی. وقتی بنویسی تجربه‌ات کامل می‌شود، چیزهایی که به ذهنت آمده از بین نمی‌روند و یادگیری‌ات هدر نمی‌رود. تازه اگر رفتاری داشته‌ای که دوست داری ادامه پیدا کند و یا این که دیگر تکرار نشود می‌توانی با نوشتن بروی سر وقتش و خودت را دقیق بسنجی.

سعی کنیم هر اتفاقی را یک بار با نوشتن هم تجربه کنیم.