بازخورد گرفتن از دیگران و استفاده از علم و تجربه آن‌ها برای اصلاح کارمان عالی و اصلاً ضروری است. قرار نیست که خودمان از اول همه راه را برویم و آزمون و خطا کنیم.

اما نباید با کوچک‌ترین کاری که می‌کنیم منتظر بازخورد و راهنمایی باشیم.

فکر کن از کسی آدرس می‌پرسی. می‌گوید باید این خیابان را تا انتها بروی. الان دیگر شروع کن به راه رفتن و فقط برو تا برسی به انتهای خیابان. حالا فکر کن کسی دو قدم که راه رفت دوباره می‌پرسد:
آیا این دو قدم باعث تغییری شد؟
من که فکر نمی‌کنم جایگاهم تغییر زیادی کرده باشد، آیا این دو قدم را درست آمدم؟
بگذار از کسی بپرسم ببینم نظرش در مورد این دو قدمی که آمدم چیست.

ایستادن و پرسیدن این سؤالات فقط زمان را از بین می‌برد. اگر به مسیر ادامه می‌دادی تا الان نصف خیابان را تمام کرده بودی.   

درست است که باید راهنمایی بگیریم، اما وقتی به تو می‌گویند تا آخر این خیابان برو الان دیگر وقت راه رفتن است نه دوباره و دوباره سؤال پرسیدن. یک سؤال بپرس، مدتی در مسیر برو، دوباره بپرس.