امروز تصمیم گرفتم که اگر کاری را در برنامه‌ی روزانه‌ام نوشتم حتی شده در حد ۵ دقیقه هم برایش وقت بگذارم. شب قبل که برنامه را می‌نویسم دوست دارم یکی دو ساعت برای آن کار وقت صرف کنم. بعد در طول روز وقت نمی‌شود و شب می‌شود و می‌بینم که نمی‌رسم زمان بگذارم و به فردا می‌اندازمش و همین طور کار عقب می‌افتد. اما اگر فقط قرار باشد ۵ دقیقه برایش وقت بگذارم می‌نشینم پای کار و تازه بعد از ۵ دقیقه هم باز ادامه‌اش می‌دهم و کار جلو می‌رود. این طوری شروع کردن کار در ذهنم خیلی ساده می‌شود و وقتی وارد کار شوم دیگر ادامه دادنش راحت است. پس از این به بعد هر کاری را حتی در حد چند دقیقه‌ی کوتاه هم انجام می‌دهم. به این شکل استمرار هم حفظ می‌شود و روز بعد هم راحت‌تر سراغش می‌روم.