در مورد موضوعی کاری باید تصمیم‌گیری می‌کردم. تردید داشتم و نمی‌توانستم بین همه عواملی که هست به نتیجه مشخصی برسم. به فکرم رسید از کسانی

وقتی بستر یک رودخانه مدتی خشک باشد و بعد دوباره آب در آن جریان پیدا کند ابتدا آب زلال نیست. اول گل‌آلود است و به

فعالیت‌هایی دارم و برای خودم مشخص کرده‌ام که هر روز آن‌ها را انجام دهم. اما گاهی برای انجامشان استرس می‌گیرم. تا آن‌ها را انجام ندهم

یکی از علت‌های استرس داشتن و ترسیدن ندانستن است. نمی‌دانیم چه چیزی در انتظارمان است. در ذهنمان هزار احتمال مختلف را تصور می‌کنیم و چون

یکی از چیزهایی که مانع انجام کار می‌شود این است که فکر می‌کنیم از ابتدا باید برنامه‌ای مشخص داشته باشیم و چند ساعت برای آن

اگر بخواهم به خود بی‌حوصله‌ام که کاری نمی‌کند و خسته است چیزی بگویم که حالش بهتر شود چه می‌گویم؟ می‌گویم: دقت کرده‌ای این چند روز