در دانشگاه همه میخواهند هر چه بیشتر مقاله داشته باشند و رزومهشان را شلوغتر کنند. همین که یک مقاله دیگر در کارنامهات بیاید خوشحالکننده است حتی اگر چیزی هم یاد نگرفته باشی. اما آیا نوشتن یک مقاله که باعث رشد میشود و نگاهی نو میآورد بهتر از این نیست که چندین تا مقاله کپی شده داشته باشی؟
و از آن مهمتر به نظرم به دست آوردن پایه علمی در حوزه کاریات است. چاپ مقاله هیجان دارد و رزومه پر کن است. اما اگر عمیق نشده باشی و فقط ذوق نوشتن مقاله داشته باشی رزومهات با کارهایی بیکیفیت و سطحی پر میشود. اگر جنبههای مختلف کارت را بشناسی و مطالعه کنی و فهم عمیقتری پیدا کنی درست است که سریع به نتیجه نمیرسی اما زمانی که به نتیجه میرسی حرف جدیدی داری و نتیجهات تقلیدی از دیگران نیست.
حفظ این تفکر در فضای دانشگاه کمی سخت است. اما اگر به این توجه کنم ده سال دیگر ایدههایی نو دارم و به نتایجی پایدار میرسم. اما اگر الان عطش مقاله نوشتن و پر کردن رزومه داشته باشم ده سال دیگر همه کارهایم باید دور ریخته شوند.
آخرین نظرات: